είναι οι σιωπές και όχι τα λόγια που πονάνε

πόσο πολύ με εκφράζει αυτος ο στοίχος...

οτι και να μου πείς οπως και να μου το πείς θα το αντέξω.

ξερεις, προτιμώ πολυ περισσότερο να μου πεις κατι,

παρα το απόλυτο κενο.

ομώς το κάνεις συνέχεια.

συνέχεια με αφηνεις με ένα ερωτηματικο, με μια ανασφάλεια,

ενώ ο ίδιος μου λές οτι πρέπει να νιώθω καλά μαζι σου, άνετα ασφαλες?

απλα δεν μπορώ.

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΧΑΣΩ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ:/

ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΜΕ ΠΛΗΓΩΝΕΙΣ

ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΝΙΩΣΕΙ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ.

ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑΩ<3.

ΓΙΑΤΙ ΣΑΓΑΠΑΩ ΠΑΡΑ ΜΑ ΠΑΡΑ ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.

και ξερεις κατι?

θα έκανα τα πάντα για να μείνουμε ετσι οπως είμαστε τρα:/

και οταν κάποιες φορές ζηλέυω, και γίνομαι υπερβολική, το κάνω γιατι σαγαπάω. Ξέρω πως σε στεναχωρώ, και συγγνώμη μικρέ για όλα.

νεα αρχή έτσι?